ستاد یادواره شهدای منطقه ارسباران در نظر دارد به منظور پاسداشت رشادتها و از جان گذشتگیهای شهدا و رزمندگان هشت سال دفاع مقدس، فراخوان وبلاگ نویسی در فضای مجازی (وبلاگها) باعنوان «لاله های ارسباران» را برگزار نماید.
نظر به فرارسیدن اجلاسیه یادواره شهدای منطقه ارسباران ، ستاد یادواره در نظر دارد به منظور
پاسداشت رشادتها و از جان گذشتگیهای شهدا و رزمندگان هشت سال دفاع مقدس، فراخوان
وبلاگ نویسی در فضای مجازی (وبلاگها) باعنوان «لاله های ارسباران» را با موضوعات ذیل برگزار
نماید. لذا از عموم علاقمندان و وبلاگ نویسان جهت شرکت در این فراخوان دعوت به عمل میآید.
کلیه شرکت کنندگان میتوانندمطالبشان را در وبلاگ شخصی خود از تاریخ 15/6/90 تا
حداکثر 20/7/90 آدرس وبلاگ و مشخصات خود را به سایت shahid-arasbaran.ir در
قسمت تماس با ما معرفی نمایند. توضیح : از کلیه علاقمندان به شرکت در این مسابقه
خواهشمند است پس از ثبت نام ، آدرس سایت ستاد یادواره شهدای منطقه ارسباران را
در وبلاگ خودشان لینک نمایند .
محورها و موضوعات مسابقه وبلاگ نویسی « لاله های ارسباران »
1- شهداء ، دفاع مقدس و بیداری اسلامی.
2- شهداء و الگو گیری از نهضت سرخ عاشورا.
3- شهداء و عمل به تکلیف ( لحظه شناسی ).
4- شهداء و بصیرت.
5- شهداء و ولایت پذیری.نکته :مطالب و مقالاتی که حول محورهای فوق در وبلاگ ها ثبت و منتشر شده باشد ، پس از بررسی ، جوایزی به نفرات برگزیده اهداء خواهد شد.
شهید موحد دانش: شهید عزادار نمی‌خواهد، رهرو می‌خواهد
برادران عزیز، برادری داشتم که در راه خدا فدا شد، قبلاً در وصیتنامه‌ام با او صحبت و درد دل می کردم. اکنون به شما توصیه می کنم که برادران عزیزم نکند در رختخواب ذلت بمیرید، که، حسین (ع) در میدان نبرد شهید شد. مبادا در غفلت بمیرید که علی (ع) در محراب عبادت شهید شد و مبادا در بی تفاوتی بمیرید که علی اکبر حسین در راه حسین (ع) و با هدف شهید شد.
ماه رمضان آمد...و من...
کوله باری از گناه دارم...بغضی نشکسته...و خسته ...خسته از هجران..
برای آمدن این ماه لحظه ها را یکی یکی با سوسوی ستاره ها شمردم..
کلبه دلم را نم اشک گرفته...میخواستم این ماه بیاید و بگویم...از شبهای سرد بی تو...از سکوت مرگ اور حسرت....
خدایا...دیگه تاب ماندن ندارم...آواره ام...بی کسم با همه کسم و بی چیزم با همه داشته هایم...
ای معبود من...ای مهربانم...به راه ادامه میدم...اما از هم گسسته هستم...متلاشی...سرما وجودم رو گرفته...قدمهام روز به روز آهسته تر میشن...چشمهام به دور دست خیره شدن که ببینن بی تو تا به کجا خواهم رفت؟...و میدونم که نمیکشم...به خودت قسم که بی تو نمیکشم...
خدایا دستم رو بگیر...
خسته ام...از پناه اووردن به دنیای تنهایی هام...و تو رو اونجا پیدا نکردن...دوست دارم باشی ولی نیستی...
دیگه روی سجاده اشک نمیریزم...دیگه با سوز دل صدات نمیزنم...دیگه لحظه خوش حضورت رو احساس نمیکنم...
خدایا دلم برات تنگ میشه...هر شب...هر شب که بعد از اذان صبح از خواب میپرم و سایه ابر سیاه غم رو دلم میشینه و باز میگم:امشب هم نشد بیدار بشم...خدایا ببخش...
دلم برای سکوت شب و آسمون بزرگت تنگ شده...برای همه انس الفتها...درد دلها...خدایا...دلم تنگ شده.تنگ....تنگ
خدایا...چرا میذاری شرمندت باشم؟
باهات نیستم و همراهمی...صدات نمیکنم اما پیشمی...ازت چیزی نمیخوام ولی بهم میدی...چرا؟دلم میسوزه از این چرا ها.....دلم میسوزه از مهربونی هات و از سنگدلیهام...دلم میسوزه برای خودم...دلم میسوزه ...و تب این سوختن اشک چشمهام رو خشک کرده....
چقدر از بزرگواریت شرمنده‌ام که منو در تموم لحظه‌های ناشکریم ، توی تموم لحظه‌های بی‌صبریم با محبت تحملم کردی ، نه تنبیهم کردی نه حتی ذره‌ای محبتت رو ازم دریغ کردی .
ماه رمضان اومد....و تو
سفره رحمتت رو بیش از بیش پهن کردی...منم یکی از همین مهمونا...اومدم ازت گدایی کنم...دل سوخته و محبت با تو رو گدایی میکنم...مناجات با تو رو گدایی میکنم...فراموش نکردن خوبی هات رو گدایی میکنم...اشک ریختن به وقت خوشی و راحتی روی سجاده نماز شب رو گدایی میکنم...خدایا گدای در خونت هستم...نمیگم منو ببر سر سفره بنشون...فقط همینها...اینا رو دم در می ایستم بهم بده تا برم...برم اما همیشه باهات باشم ...چرا که تو همیشه با منی...من همینو میخوام...همین و بس.
از امام صادق علیه السلام روایت شده است:
چون ماه شعبان می‌رسید حضرت زین‌العابدین علیه السلام اصحاب خود را جمع می‌کردند و می‌فرمودند:
ای اصحاب من! می‌دانید این چه ماهی است؟ این ماه شعبان است، و حضرت رسول اکرم صل الله علیه و آله و سلم
می‌فرمودند شعبان ماه من است، پس در این ماه برای جلب محبّت پیغمبر خود صلوات الله علیه، و برای تقرّب به سوی پروردگار خویش،
روزه بدارید، به خدایی که جان علی‌بن الحسین علیه السلام به دست قدرت اوست سوگند یاد میکنم از پدرم حسین‌بن علی علیه السلام
شنیدم که فرمود: از امیرالمؤمنین علیه السلام شنیدم: هر که شعبان را برای جلب محبّت پیامبر، و تقرّب جستن به سوی خداوند روزه بدارد
خداوند او را دوست بدارد، و در روز قیامت به کرامتش نزدیک نماید، و بهشت را بر او واجب گرداند.
